Πολύ μελάνι χύθηκε για το net-billing και τις μεγάλες καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση του σχετικού ρυθμιστικού πλαισίου καθώς και τις δυσκολίες εφαρμογής του.
Είναι αλήθεια πως στην υλοποίηση του net-billing εμπλέκονται πολλοί φορείς (ακόμη και για μικρά συστήματα). Οι συμβάσεις συμψηφισμού υπογράφονται κατά περίπτωση από τον ΔΑΠΕΕΠ, ένα Φορέα Σωρευτικής Εκπροσώπησης (ΦοΣΕ) και τον πάροχο, και τροποποιούνται αν αλλάξει ο πάροχος ή ο ΦοΣΕ. Και όλα αυτά, ενώ το μεγάλο όφελος το έχει ο αυτοκαταναλωτής από την ιδιοκατανάλωση της ενέργειας και δευτερευόντως από την πώληση της περίσσειας.
Μέχρι σήμερα η δυνατότητα σύνδεσης με μηδενική έγχυση (zero feed-in) φάνταζε ως μια δεύτερη αναγκαστική επιλογή σε περιπτώσεις που δεν υπήρχε διαθέσιμος ηλεκτρικός χώρος. Κι όμως, αξίζει να δει κανείς το zero feed-in ως την πρώτη επιλογή του. Ας δουμε γιατί.
Πρώτον, αποφεύγει ένα μεγάλο μέρος της γραφειοκρατίας. Σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία ο αυτοκαταναλωτής με μηδενική έγχυση δεν υπογράφει σύμβαση συμψηφισμού. Απαλλάσσεται έτσι από διαδικασίες που θα τον ακολουθούσαν για μια εικοσαετία (όσο διαρκεί η σύμβαση συμψηφισμού). Ο μόνος φορέας που έρχεται σε επαφή είναι ο ΔΕΔΔΗΕ για να καταγράψει το σύστημα και να διασφαλίσει την εφαρμογή της μηδενικής έγχυσης.
Η ισχύς του φωτοβολταϊκού στο σχήμα zero feed-in μπορεί να φτάσει (σε kW) τη συμφωνημένη ισχύ της παροχής κατανάλωσης (σε kVA). Διευκρινίζεται ότι σε υφιστάμενες μονοφασικές παροχές χαμηλής τάσης, η ισχύς του φωτοβολταϊκού συστήματος δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 5 kWp. Για μεγαλύτερη ισχύ φωτοβολταϊκού συστήματος απαιτείται προηγούμενη επαύξηση της παροχής με μετατροπή της σε τριφασική.
Το σχήμα zero feed-in καθιστά δυνατή τη σύνδεση σταθμού παραγωγής σε κορεσμένο δίκτυο, αρκεί ο κορεσμός να οφείλεται στην υπέρβαση της ονομαστικής ισχύος των στοιχείων του δικτύου ή στην υπέρβαση των επιθυμητών ορίων της τάσης σε κόμβους του δικτύου. Στην περίπτωση που το δίκτυο έχει χαρακτηριστεί κορεσμένο λόγω υπέρβασης της στάθμης βραχυκύκλωσης, η υλοποίηση του σχήματος zero feed-in δεν καθιστά δυνατή τη σύνδεση του σταθμού παραγωγής. Κι εδώ όμως υπάρχει λύση. Η νομοθεσία προβλέπει ότι ο ΔΕΔΔΗΕ διαθέτει περιθώριο απορρόφησης ισχύος δέκα μεγαβάτ (10 MW) ανά υποσταθμό, πλέον του υφιστάμενου περιθωρίου, αποκλειστικά για την εγκατάσταση σταθμών Α.Π.Ε. από αυτοκαταναλωτές. Έτσι, ακόμη και όταν υπάρχει πρόβλημα με τη στάθμη βραχυκύκλωσης, μπορεί κανείς να αιτηθεί zero feed-in για φωτοβολταϊκό μέχρι και 200 kW ανά παροχή και μέχρι να εξαντληθεί το επιπλέον περιθώριο ανά υποσταθμό.
Ειδικά στα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά, όπου υπάρχουν ανώτατα όρια ισχύος σταθμών αυτοκατανάλωσης, στην περίπτωση του zero feed-in, η ισχύς των σταθμών μπορεί να ανέρχεται μέχρι και το εκατό τοις εκατό (100%) της συμφωνημένης ισχύος της παροχής κατανάλωσης.
Στο σχήμα zero feed-in πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά την προσθήκη μπαταρίας προκειμένου να αυξήσουμε το ποσοστό ταυτοχρονισμού, δηλαδή την ιδιοκατανάλωση. Είπαμε, το μεγάλο όφελος το έχει ο αυτοκαταναλωτής από την ιδιοκατανάλωση της ενέργειας και δευτερευόντως από την πώληση της περίσσειας.
Αξίζει όμως τον κόπο; Μήπως τελικά το όφελος από το zero feed-in καθιστά την επένδυση μη βιώσιμη; Κάθε άλλο! Για του λόγου το αληθές, ας δούμε κάποια παραδείγματα. Εξετάζουμε ένα οικιακό και ένα εμπορικό σύστημα με ή χωρίς αποθήκευση ενέργειας.
Παράδειγμα οικιακού συστήματος (10 kW)
|
Με net-billing
|
|
Ενδεικτικός χρόνος αποπληρωμής χωρίς αποθήκευση
|
4,9 έτη
|
|
Ενδεικτικός χρόνος αποπληρωμής με αποθήκευση
|
4,8 έτη
|
|
Με zero feed-in
|
|
Ενδεικτικός χρόνος αποπληρωμής χωρίς αποθήκευση
|
5,5 έτη
|
|
Ενδεικτικός χρόνος αποπληρωμής με αποθήκευση
|
5,1 έτη
|
Παράδειγμα εμπορικού συστήματος (30 kW)
|
Με net-billing
|
|
Ενδεικτικός χρόνος αποπληρωμής χωρίς αποθήκευση
|
3,1 έτη
|
|
Ενδεικτικός χρόνος αποπληρωμής με αποθήκευση
|
3,7 έτη
|
|
Με zero feed-in
|
|
Ενδεικτικός χρόνος αποπληρωμής χωρίς αποθήκευση
|
3,3 έτη
|
|
Ενδεικτικός χρόνος αποπληρωμής με αποθήκευση
|
3,8 έτη
|
Αναδημοσίευση
Στέλιος Ψωμάς
energypress.gr