karouzos

Εξίσου προσοδοφόρα και αξιόπιστη εναλλακτική λύση αναδεικνύεται το καθεστώς «zero feed-in» έναντι του net-belling στην περίπτωση των συστημάτων αυτοπαραγωγής για επιχειρήσεις με το βασικότερο πλεονέκτημα να εστιάζει στην δυνατότητα εύκολης και άμεσης υλοποίησης έναντι του «ταυτοχρονισμένου συμψηφισμού» που βρίσκεται στο «πάγο» εδώ και μήνες.

Τα παραπάνω προκύπτουν από νεότερη μελέτη που παρουσίασε ο Στέλιος Βαγρόπουλος, Διευθυντής Τμήματος ΑΠΕ της Optimus Energy στα πλαίσια του Energy Innovation Forum – Thessaly 2025 που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα 11 Δεκεμβρίου. Η σχετική προσομοίωση αφορά μια επιχείρηση μέσης τάσης με αιχμιακό εποχικό φορτίο 1,5 MW κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και με πρόσθετο χαρακτηριστικό την ανισορροπία στο προφίλ κατανάλωσης, γεγονός που καθορίζει και αναλόγως την μέθοδο απόσβεσης της επένδυσης.

Το εν λόγω σενάριο «αυτοπαραγωγής» περιλαμβάνει φωτοβολταϊκό ισχύος 1 MWp, zero feed-in με μπαταρία διώρης διάρκειας και χαρακτηριστικά 215 KWh ενέργεια (rated capacity) και 108 kW (max rate) για να φορτίσει με απόδοση κύκλου στο 91.3%. Σύμφωνα με τα σχετικά αποτελέσματα, όπως αποτυπώνονται στην παρακάτω διαφάνεια, η επένδυση κρίνεται βιώσιμη και επικερδής με το συνολικό όφελος εξοικονόμησης από το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας να φτάνει τα 2,3 εκατ. ευρώ στην προκειμένη περίπτωση.

Optimus Energy
Ως προς τα βασικά οικονομικά «γνωρίσματα» της επένδυσης, αυτά διαμορφώνονται σε αρκετά καλά επίπεδα με την καθαρή παρούσα αξία στα 750.336 ευρώ, 30.7% IRR και χρόνος αποπληρωμής στα 3,2 έτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι το σχετικό τελικό αποτέλεσμα βελτιώνεται περαιτέρω με την αύξηση των μονάδων αποθήκευσης, όπως αποτυπώνεται στην παρακάτω διαφάνεια με υψηλότερη παρούσα αξία, μικρότερο ωστόσο εξίσου βιώσιμο IRR και μικρή επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής από τα 3.2 έτη στα 3.9 έτη.

Υπό αυτό το πρίσμα, όπως επισήμανε, μεταξύ άλλων, ο κ. Βαγρόπουλος, η αποκλιμάκωση του κόστους των συσσωρευτών ανοίγει νέες ευκαιρίες εξοικονόμησης. Επιπρόσθετα, όπως προαναφέρθηκε, το καθεστώς zero feed-in δύναται να αποτελέσει μια άμεση λύση για τις επιχειρήσεις που θέλουν να προχωρήσουν στην εγκατάσταση συστήματος αυτοπαραγωγής και αυτοκατανάλωσης καθώς δεν «δεσμεύεται» από τις γραφειοκρατικές «αγκυλώσεις» του net-billing με την κυριότερη να αποτελεί την υποχρέωση τριμερούς σύμβασης με προμηθευτή και ΦοΣΕ.

Υπενθυμίζεται ότι η εν λόγω υποχρέωση προκύπτει όταν ένα σύστημα αυτοπαραγωγής εγχέει ηλεκτρική ενέργεια στο δίκτυο, πράγμα που στο εν λόγω σενάριο αποκλείεται, χωρίς ωστόσο αυτό να αλλάζει το πρόσημο των «οικονομικών» της επένδυσης που, όπως αποτυπώνονται παραπάνω, παραμένουν σε βιώσιμη τροχιά χωρίς «ανταλλαγές» με το δίκτυο διανομής και «συναλλαγές» με την αγορά ενέργειας.

Επιπρόσθετα, τα παραπάνω οικονομικά αποτελέσματα αποκτούν μεγαλύτερη αξία προς επιβεβαίωση της βιωσιμότητας του έργου, αν συνυπολογιστεί ότι πρόκειται για προφίλ κατανάλωσης με μεγάλη ανισορροπία μέσα στο χρόνο, πράγμα που αν ήταν διαφορετικό και παρουσίαζε μια ομαλότητα, θα μπορούσε ακολούθως να βελτιώσει σημαντικά το τελικό αποτέλεσμα, συρρικνώνοντας τον τελικό χρόνο αποπληρωμής της επένδυσης.

Υπό αυτό το πρίσμα, όπως ανέφερε ο κ. Βαγρόπουλος, το «εργαλείο» της αυτοπαραγωγής-αυτοκατανάλωσης παραμένει στην προμετωπίδα των λύσεων για την διαχείριση του ενεργειακού κόστους με απαραίτητη ωστόσο προϋπόθεση την σωστή και ακριβή διαστασιολόγηση του έργου, ώστε αυτό πράγματι να αντιστοιχεί στο ακέραιο στα χαρακτηριστικά και την «φυσιογνωμία» του εκάστοτε προφίλ κατανάλωσης.

ENERGYPRESS.GR